Το φως βουλιάζει στον ορίζοντα
Τα φώτα ανάβουν στην πόλη
Ανοίγει η πίσω αυλή της ημέρας
Σκούρο
Έρχονται κουρασμένοι
Παραδίνουν το θόρυβο στην ησυχία
Εγκαταλείπουν το μόχθο στην ανάπαυση
Ξεχνούν το σώμα μες στον ύπνο
Ανάβεις φωτιά και οι
σκιές χορεύουν στο κορμί σου
Το σκοτάδι αγκαλιάζει ό,τι είδαμε
Το θνητό κρύβεται
Τα όνειρα σπέρνουν τον ουρανό με αστέρια
Αγρυπνούν οι ελεύθεροι
Τραγουδούν
ό,τι θα φανερώσει η αυγή
Ω ναι... Αυτή η σελιδα ομορφηνε αισθητικά, σε χρώμα και εικόνα .
ReplyDeleteΚαι γω εχω μια τρελα με αυτα καλως κακως...
Το σκοταδι αγκαλιαζει ο,τι ειδαμε...
Το φως ίσως να κρύβεται φοβούμενο τη λευκή του θλίψη...
Καλησπέρα Γιούλη
Και τα σκούρα όνειρα ομορφαίνουν στο πρώτο φως.
ReplyDeleteΚι η ανανέωση μια διαρκής επανάσταση.
Όταν ταξιδεύω τη νύχτα κι από μακριά βλέπω τα φώτα μιας πόλης, πάντα σκέφτομαι, να, αυτό είμαστε οι άνθρωποι μέσα στο σύμπαν: φλογίτσες, που διαρρηγνύουν το σκοτάδι του κόσμου. Κι όταν έρχεται νύχτα στη ζωή και το φως που κρύβει το φως που είμαστε κρύβεται, είναι ο κατάλληλος καιρός για να εκπαιδεύσουμε το φως εντός μας να ζεσταίνει, να φωτίζει και να βλέπει.
ReplyDeleteΚαλή εβδομάδα, Μαρία
Ας έχουν τα όνειρά μας το φως πάντα στον πυρήνα τους, Ανδρέα. Και, καθώς μιλάς για επανάσταση, σκέφτομαι ότι στην ιστορία του ανθρώπου οι επαναστάσεις πάντα ξημερώθηκαν από εκείνους που αγρύπνησαν τις νύχτες της ανθρωπότητας.
ReplyDeleteΓιούλη μου καλησπέρα,
ReplyDeleteθέλω να αναρτήσω αυτό το ποίημα στο blog μου.
Έχω την άδεια σου?
Ναι, Ανδρέα, θα είναι χαρά μου
ReplyDeleteΣ’ ευχαριστώ
Οι ελεύθεροι αγρυπνούν..
ReplyDeleteΠολύ μου άρεσε αυτή η φράση..
Σε φιλώ,
γλυκιά καληνύχτα..!
Σ’ αυτούς χρωστάμε το φως που ξημερώνει καινούργιες ημέρες στον κόσμο
ReplyDeleteΚαλό πρωί, καλή μου roadartist