Saturday

ευδία

 



Γαλανό φως τραγουδά τριγύρω τον ορίζοντα

Η σφαίρα της φωτιάς σκαρφαλώνει τη σκάλα

Του καθαρού ουρανού, τόση ευκολία σήμερα

Φτάνουν ευλογημένες με θαλπωρή οι αχτίδες

Στα χάδια τους ευφραίνεται το σώμα της γης

Απ’ το πράσινο φύλλο κυλά μια σταγόνα στο

Χώμα δροσιάς, το αχνάρι της αίθριας νύχτας

Το δάκρυ του δέντρου που άκουγε τ’ αστέρια

Να τραγουδούν, η νοσταλγία έχει ρίζες βαθιά

Μες στον σύμπαντα κόσμο αγκιστρωμένες σε

Ελλειπτικές τροχιές και είναι η λήθη ανοιχτή

Πληγή, γι’ αυτήν γυρεύει το φως ο άνθρωπος

Γέρνει, υποκλίνεται εμπρός του ν’ αστοχήσει

Να το αντικρίσει σαν πλούσιο ακολουθεί μια

Τέτοια ξαστεριά κάνει αβάσταχτη την ατέλεια

Ενώ τα άνθη ανοίγουν στο φως τη ματιά τους

Η αναπνοή τους στέλνει χρωματιστές κλωστές

Υφαίνει τραγούδι μες στο αόρατο και λέει της

Καρδιάς είναι ο έρωτας που γεννάει αδιάκοπα

Τα πλάσματα κάτω απ’ το στερέωμα θα ζητούν

Αιώνια ο ήλιος τους κάθε πρωί ν’ αναρριχάται

Το θόλο, να διατρέχει ανεμπόδιστη η ζεστασιά

Του στον τόπο, ν’ ανοίγουν έξω οι πόρτες απ’

Τα προστατευτικά σκιερά καταφύγια κανέναν

Δεν προφυλάσσουν απ’ την αλήθεια

 

Picture: Tulip field in Miesbach, Bavaria, Germany © Rüdiger Hessgeo-select FotoArt

2 comments:

  1. Αυτό το ιστολόγιο το ντυνει υπεροχα το χρώμα και η φωτογραφια
    (Λατρεύω οτι εχει σχεση με το γκρι και τη συννεφια του χειμωνα)
    Ετσι μου αρεσαν και τα "σκιερά καταφύγια" σου...

    Καλημερα και καλη βδομαδα

    ReplyDelete
  2. Στο σκοτάδι διευρύνουμε τα μάτια, στο φως τα συρρικνώνουμε. Η σκιά είναι η συνθήκη που τα ξεκουράζει, μετά από κάθε προσπάθεια να δουν μες στο φως είτε μες στο σκοτάδι.
    Το δικό μου πιο αγαπημένο χρώμα είναι το γκριζοπράσινο, συγκεκριμένα αυτό που έχουν τα φύλλα της ελιάς στην έξω πλευρά. Και λατρεύω τη σκιά της, επίσης.
    Καλή εβδομάδα, Μαρία

    ReplyDelete