Tuesday

έρωτας

Το ρω αχνοσφυρίζει
καθώς γλιστρά επάνω του το έψιλον
και κυλάει κι εφαρμόζει τέλεια
μες στη γόνιμη αγκαλιά του ωμέγα

Τυλιγμένα στο άλφα
τα δύο σε ένα
Στη σκιά του ταυ
αναπνέει η εντελέχεια

Εις πνοή καταλήγει το σίγμα
Τανύζει τη βέργα
Τεντώνει το νεύρο
Υψώνει το τόξο

Πάνω απ’ το γαλάζιο τόπο
πέρα απ’ τον πράσινο καιρό
ο έρωτας αγρυπνά
Το κάλεσμα διανύει τους αιθέρες

Η ψυχή αναγνωρίζεται
Το βέλος φεύγει
Η ανάσα περιμένει
Η ζωή εκτοξεύει απ’ την αρχή

Πυκνώνει η αραιή ύλη
σε ρευστούς, πλάνητες σχηματισμούς
Αγκαλιές δροσερή ομίχλη
πιάνεται στις τροχιές

Μακριά, αργή εκπνοή
Όλα τα κόκκινα και τα πορφυρά
Ένα σύννεφο τριαντάφυλλο
πυρπολεί το αόρατο

6 comments:

  1. Το τέλειο αποτύπωμα όταν "τα δύο σ΄ένα"..."η ζωή εκτοξεύει απ' την αρχή" ...και "πυρπολεί το αόρατο"

    ReplyDelete
  2. Το αόρατο – αόρατο μόνο στα ατελή μας μάτια – είναι γεμάτο ζωή. Ζωή που θέλει να φανερωθεί και να βγει στο δρόμο για το τέλειο, του οποίου το αποτύπωμα ταξιδεύει μέσα στα κύτταρά μας.

    ReplyDelete
  3. Κι αυτή η ζωή είναι μέσα στη ψυχή μας, και σαν ορμητικό ποτάμι περιμένει να ξεχυθεί στο δρόμο και ν' ακολουθήσει τη πιό τέλεια διαδρομή.

    ReplyDelete
  4. Παντού είναι η ζωή, ακόμα και μέσα στην άψυχη πέτρα. Γι’ αυτό οι άνθρωποι παίρνουμε τη γη στα χέρια μας και με σκληρά εργαλεία τη σμιλεύουμε – αφού δεν είμαστε θεοί να της εμφυσήσουμε ήσυχα από την πνοή και τη βούλησή μας – ώστε να δώσουμε μια οικεία και ασφαλή μορφή στη ζωή που κυλάει μέσα της.

    ReplyDelete
  5. στο δρόμο ίσως - κι αυτό είναι η χαρά μέσα στην ατέλεια: να δίνει κάθε τόσο μια νύξη για εκείνο που υπάρχει πέρα από - σ' ευχαριστώ

    ReplyDelete