η μέρα μακραίνει και ο ήλιος χωρά περισσότερο χρόνο: ζεσταίνει και θρέφει και στέλνει την ψύχρα στη λησμονιά το χώμα μαλακώνει και ο βλαστός του ταπεινού χόρτου διαρρηγνύει το έδαφος κι απλώνει τρυφερό πράσινο γύρω στον τόπο τα σέπαλα λυγίζουν καθώς οι ανθοί απαιτούν την ανάπτυξή τους: χαλαρώνουν τα δεσμά, ανοίγουν κι ελευθερώνουν το χρώμα και το άρωμα τα φυλλοβόλα ντύνονται - αργυρά διέσχισαν το χειμώνα - να δώσουν το σκιερό δροσερό τους απάγκιο στο θερινό μεσημέρι του κόσμου οι πεταλούδες ταξιδεύουν τη γύρη: μακριά θα διηγηθεί η χρυσόσκονη την ιστορία εκείνων που οι ρίζες κρατούν σταθερά στην ίδια γη τα λουλούδια αφυπνίζουν το θαυμασμό στους ανθρώπους που έχουν εκπαιδευτεί να βλέπουν τη μπουκίτσα του θεϊκού μες στο πιο μικρό η νύχτα ανοίγει αίθριους ουρανούς: επιτρέπει στους αστερισμούς να χαιρετούν τις κορυφές και ν' ασπάζονται τους ανθούς της λαμπηδόνας τα χελιδόνια ξεϋφαίνουν το μπλε, ξυπνούν τον ήλιο και τον συντροφεύουν με το τραγούδι τους καθώς διασχίζει το γαλανό στερέωμα τα παιδιά τρέχουν ξυπόλυτα στα λιβάδια, δεν πατούν τη γη: ελάφρυναν και μετεωρίζονται, μην αγγίξουν το ευωδιαστό χαμομήλι
